European Blues Challenge #13 Semi-Finals (Day 2) Split (Kroatië) 03-04/05-04-2025 reporter & photo credits: Freddie info organisation: EBC © Rootsville 2025

Vandaag stond als toeristisch uitstapje de watervallen van 'Krka' en het prachtige 'Trogir' op het programma. De watervallen vielen serieus tegen met een inkomprijs van 20 Euro en slechts 10 meter op het te bewandelde paadje wegens werken. Het middeleeuws stadje 'Trogir' was evenwel een schot in de roos.

Trogir

Na een bezoekje aan de 'European Blues Market' stonden onze neuzen richting 'Obrov' voor een concert van 'Tomislav Goluban & Mike Sponza'. Een tafeltje in de vaste kroeg werd voor mezelf en Kris van 'Swing Wespelaar' zowaar bijna een overname van de zaak.

Tomislav Goluban & Mike Sponza

Van daaruit ging het terug richting het prachtige operagebouw, het 'Croatian National Theatre' voor de 2de dag van de halve finales van deze 'EBC 2025'.

Net als gisteren staan er ook vanavond weerom 11 bands op de affiche en kennen we na vanavond zo ook de finalisten van deze '13th European Blues Challenge' voor morgen. De aftrap wordt gegeven door de inzending van Zweden met het 'Anton Hultquist Trio'. Anton begon in 2018 met gitaarspelen en mijn doel was duidelijk: blues spelen op mijn eigen voorwaarden en mijn helden eren, zoals Mark Knopfler, Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton en B.B. King.

Anton Hultquist begon ook zijn eigen nummers te schrijven en was altijd geïnteresseerd in het ontwikkelen van blues en de muziek waar we van houden. Met de hulp van mijn vrienden Malte Karlson en William Karlsson die hem vanavond ook vergezellen zijn ze erin geslaagd om hun eigen sound te creëren en de afgelopen 2 jaar toeren we door Zweden. Vanavond galmt zeker ook zijn 'Talk To Me Baby' door de boxen.

Met hun 'Should I Stay Or Should I Go' en een prachtig Tin Pan Alley bluesje kon dit trio me zeker bekoren. Rock 'n Roll met incluis een onvervalste 'duck walk' en de afsluitende boogie 'Come On' hebben ze deze dag alvast veel belovend geopend.

Vanuit Hongarije werd Daniel Szebenyi met het nummer 'Home Final' naar Split geëxporteerd. Daniel Szebenyl (vocals, keyboard) laat zich begeleiden door Daniel Usztics (Bass), Pepe Usztic (guitar) en Damien LeBarre (Drums).

Daniel is Daniel, een toetsenist en mixtechnicus uit Boedapest en werd al meervoudig bekroond als piano- en toetsenist/zanger/liedjesschrijver in Europa. Zijn doel is gewoon het beste eruit te halen en dat zullen we aan den lijve ondervinden. Aan zijn zijde toch ook een sterke gitarist op een zwarte Gibson à la Neil Young. Zijn Hongaars was voor mezelf een beetje zoals Latijn.

Vorig jaar was er nog de 'European Blues Challenge' in Braga (Portugal) en zo zijn we nu toe een de Portugese inzending met de 'Mabelle Blues Band'. 'Mabelle Blues Band' werd in 2021 opgericht door de hand en leiding van Vasco Finuras (guitar) en Elsa Frias (vocals). Verenigd door hun passie voor de Blues, combineert het koppel authentieke compositie met talent in een smeltkroes van emoties.

Tegen die tijd lanceerde de band met zeven muzikanten hun eerste plaat "This is", beschikbaar op alle streamingplatforms, die wordt gekenmerkt door een aantal verschillende invloeden, maar zwaar geworteld is in de Blues. Vanavond bestaat de band ook nog uit Lucas Costa (Drums), Ricardo Duarte (Bass) en Ricardo Silva (Keyboards).

Hun inzending is het nummer 'Everthing Now' maar ze vielen ook op met 'I Want To Feel' en hun 'doppelsteentjes' die ze als een echte Ronaldo het publiek kwam in te schoppen. Onze gedachten waren zo meteen bij 'David Ronaldo & The Dice'. Een beetje te chaotisch om goed te vinden.

Vanuit Griekenland werd enkel de 'OWB' Eliana richting Kroatië gestuurd. We zouden het kunnen stellen als onze eigenste 'Ghalia Volt'. Ze treedt op met akoestische gitaren, slidegitaar, sigarenkistgitaar en stompbox-foot drums en haar inzending is de song 'Crazy Silence' dat toch als een contradictie mag worden aanzien.

Eliana Nikolopoulou is een songwriter, zangeres en muzikante uit Griekenland. Ze is sterk beïnvloed door de akoestische blues, politieke volksmuziek en Griekse volksmuziek en creëert een warm en tegelijkertijd rauw bluesgeluid, met behulp van eenvoudige muzikale paden en krachtige zang. Haar liedjes gaan over sociaal-politieke omstandigheden en dagelijkse strijd. Ze begon in 2010 live op te treden als soloartiest en tegelijkertijd als zangeres en gitariste in andere blues bands. In 2015 startte het project one woman band. In 2017 bracht ze haar eerste album "Sweet Fellow" uit en het tweede "Prison for human souls" volgde in 2021. Momenteel neemt ze haar derde album op. We genoten alvast van de pit in haar blues zoals op het nummer 'Welcome To Our Colony'.

Van Griekenland gaat het richting Bulgarije met de band 'Blues Traffic'. Blues Traffic wordt beschouwd als een van de beroemdste en meest geliefde bands in Bulgarije. Het is opgericht in 1997 in de 2e stad van Bulgarije - Plovdiv. Het duurt niet lang voordat de groep zichzelf bevestigt op het binnenlandse blues podium. In 1999 treedt de band op op het grootste (toen) blues festival in Bulgarije - Bourgas Blues (met Blues Brothers in de line-up). De band sluit het festivalprogramma af door het podium te delen met mondharmonicavirtuoos Pera Joe uit Servië.

In 2005 namen de "traffickers" het album "The Best" op met een van de blues patriarchen van Bulgarije - Vily Kavaldjiev. 10 jaar later, in 2015, bracht de band 2 singles uit die bovenaan twee van de lokale hitlijsten stonden - "New 10+2" en "Top 40". Eind 2017 bracht de band hun eerste album uit - "Shoes for Blues" dat snel # 1 bereikte in de hitlijst "Rock Trampoline". In 2021 bracht Blues Traffic hun tweede album "She said NO" uit. Tegelijkertijd blijft de band regelmatig optreden op lokale rock-, blues- en bierfestivals.

De volledige line-up bestaat uit Bozhidar Banov “Porto” ( Guitar, lead guitar, vocals) Boris Georgiev (Lead guitar), Dr. Valery Pastarmadziev (Bass guitar, double bass, back vocals) en Nikolay “Koljo” Tabakov (Drums & percussions). Hun inzending noemt 'Shoes For Blues' maar naargeland de setlist vorderde ging werd het eerder metal dan blues, dus tijd voor een pint.

En zo komen we uit bij het tweede land uit de Lage Landen met de formatie 'Five Dollar Shake'. Deze band bestaat voor deze 'EBC' liefst uit 10 leden en zijn de laatste tijd heel erg intensief aan hun 'Road to glory' aan het timmeren. 'Five Dollar Shake' bestaat vanavond naast Lucinda Legaspi (Lead Vocals) ook nog uit Anne Kruiter (Guitar), Marja Silvertant (Bass), Bas van der Starre (Keys), Jelmer De Haas (Drums), Sanne Bogers (Backing Vocals), Gideon Van Wingerden (Backing Vocals), David Vis Andres (Backing Vocals), Gerben de Vries (Tenor Sax) en Dirk Hooier (Trumpet).

Iedereen die denkt dat de blues dood is, moet 'Five Dollar Shake' eens ervaren. Deze powerhouseband uit Nederland slaat toe als een op hol geslagen trein en brengt een frisse en felle kijk op het genre. 'Five Dollar Shake' combineert rauwe bluesrock met een levendige, moderne en soulvolle rand. Zangeres Lucinda Legaspi, een powerhouse frontvrouw met een stem die onmogelijk te negeren is, leidt de aanval. Voeg brullende gitaren, een blakend Hammond-orgel, levendige hoorns en een aanstekelijke dosis plezier toe en je krijgt het onmiskenbare geluid van 'Five Dollar Shake' zoals ook met 'Hell Bent'.

Na een begrijpelijke ietwat langere change-over is het nu de beurt aan 'Mark Slate & Rotospher' uit Zwitserland. De band bestaat uit Mark Slate (Vocals), Nic Niedermann ( Guitars, background vocals), Gregor Loepfe (Keyboards), Mischa Frey (Bass) en Eddie Miles Walker (Drums). Hun winnend nummer is 'We Need The Blues Everyday' en wie zijn wij als blues liefhebber om darr iets tegen in te brengen.

De band Rotosphere is een hoeksteen geworden van het Blues Festival Baden (Zwitserland). Sinds 2005, onder leiding van gitarist en bandleider Nic Niedermann, verlichten ze de legendarische Late Night Jam Sessions van het festival. Door de jaren heen hebben ze het podium gedeeld met bluesiconen als Magic Slim, Susan Tedeschi, Coco Montoya en Chicago's eigen bluesharpist, Matthew Skoller.

Een echt magisch moment ontvouwde zich in 2021 toen Mark Slate het podium betrad. De charismatische blues- en soulzanger boeide het publiek vanaf de eerste noot met zijn krachtige stem. Na jarenlang op tournee te zijn geweest met de 'Joe Cocker Tribute Show', belichaamt Slate de rauwe en rauwe essentie van de blues. Met nummers als 'We Need The Blues Everyday' en 'When I Was Young' was blues wel aanwezig. De prijs voor beste luchtgitaar kreeg hij alvast van ons.

Het is nu de beurt aan de Duitse inzending met 'The See See Riders'. Dit vijftal bestaat uit Armano Persau (Guitar & Vocals), Rebekka Wagner (Fiddle & Vocals), Stephan Goldbach (Double Bass & Vocals) en Benjamin Lojak (Resonator Guitar). Hun nummer 'Just My Kind' is nu net iets anders dan de blues maar met dit ragtime deuntje mogen ze bij mij wel hun kans wagen nu zaterdag in de finale.

The See See Riders uit Bamberg, Duitsland, begonnen in 2017 als duo en zijn sindsdien uitgegroeid tot een dynamische vierkoppige band die zich toelegt op Amerikaanse blues, roots en strijkbandmuziek. Met twee albums die al zijn uitgebracht en een derde set voor 2025, heeft de band internationale erkenning gekregen en toert ze door hun thuisland en andere Europese landen, waaronder Ierland en Oostenrijk.

Ze staan ​​bekend om hun levendige mix van landelijke blues, ragtime en swing en hebben opgetreden op grote festivals zoals het Jazz Festival Spiekeroog en Mississippi Blues & BBQ Berlin. Hun unieke strijkbandopstelling met resonatorgitaren, viool en contrabas creëert een frisse kijk op traditionele akoestische geluiden die je tegenwoordig nog zelden op het podium ziet.

De speelse manier om de 30-tiger jaren te doen herleven met nummers als 'Tell Me Why Blues' en 'Catch That Midnight Train' ging er bij de aanwezigen in als zoete koek en voor mij mogen ze zelfs tot winnaar worden uitgeroepen op zaterdag.

Tijd nu om de Roemeense inzending te beluisteren. Bluemans is een Roemeense groep die in 2019 is opgericht. Elk van de 4 leden met Alexandru Cismaru (Guitars & Vocals), Adi Tetrade (drums), Alin Neagoe (Basgitaar) en Alexandru Matei (Keyboards) staan bekend om zijn lange geschiedenis in de Roemeense muziekscene, inclusief tv-shows, albumsessies, festivals, samenwerkingen enzovoort.

Nadat ze een aantal jaren samen in verschillende omgevingen hadden gespeeld, ontdekten ze de verenigende passie van de blues en begonnen ze hun eigen nummers te spelen, waarbij ze natuurlijk meer 'smaken' aan de mix toevoegden, waaronder rock, funk, soul, pop of folk. Hun eerste album heette „What?!”. Benieuwd hoe we hun 'Most Precious Part' gaan vinden?

Funky en speels met nummers als 'All That Love' en een slowbluesje als 'Something Else' kunnen deze 'Bluemans' wel eens onverwacht om de hoek komen te piepen.

Nog twee bands te gaan alvorens we alle finalisten voor morgen gaan kennen. Toeval of niet, zijn het nu net nog twee Franstalige-bands met vooreerst de Franse inzending met 'CARB-ON'. Houd vol, want CHARB-ON is niet zomaar een band: het is een klap in je gezicht, een brute schok van wilde energie die je grijpt en niet meer loslaat. 'CHARB-ON' bestaat uit Vincent Pollet-Villard (Vocals/Keyboards/Harmonica/Guitar), Florian Royo (Guitar) en Alain Baudry (Drums).

Stel je een fusie voor van de geest van de Black Keys, de ruwheid van Hound Dog Taylor en de hypnotiserende blues van T Model Ford, en je hebt nog maar nauwelijks het oppervlak aangeraakt van wat ze je bieden. Ze nemen je mee in een wervelwind van emoties, waar duisternis helderheid wordt. Als je op zoek bent naar een blues die rockt en rockt, dan is CHARB-ON er om je te elektrificeren. Bereid je voor op een muzikale ervaring die je nooit zult vergeten. Hun nummer 'Me & My' zal dan wel hoogstwaarschijnlijk nog wel een tijdje in je geheugen blijven hangen al openen ze met een gouwe oude en 'Automatic' van the one and only...

Het is al jaren een discussie of als laatste aantreden nu een voordeel of nadeel is. Belangrijk is dat 'The Nightcallers' uit Luxemburg het nu niet aan hun hartje laten komen. Ze vonden elkaar in 2018 tijdens blues jamsessies in het hart van Luxemburg-stad.

Verenigd door hun liefde voor blues, blazen ze het genre nieuw leven in met de Belg Bert Marijsse zielroerende zang en gitaar, Daniel Fastro zijn stevige bas en Tommy Lehnert dynamische grooves op drums. In 2024 sloot Matt Santos zich aan bij de band op Hammond en bluesharp.

Hun meeslepende optredens transporteren het publiek op festivals en kleine evenementen naar het hart van de blues, roepen diepe emoties op en tonen hun toewijding aan dit tijdloze genre. We zetten onze focus nog een laatste maal op hun nummers zoals ook 'Mother In Law'. Ook hun songs 'Can't Get Enough Of You' en 'I Need You're Lovin' zijn niet te versmaden. Afsluiter is de boogie 'Won't Let Me Beat You'.

Ziezo en zo zit de tweede halve finale hier in Split erop. De laatste deelnemers aan de finale zijn 'The See See Riders' uit Duitsland, Elania OWB uit Griekenland, Mark Slate & Rotosphere uit Zwitserland en...Daniel Szebenyi uitHongarije.